Bir varmış bir yokmuş evvel zaman için kalbur saman içinde, ormanın derinlerinde kırmızı t-shirtlü bir çocuk  yaşarmış… Kırmızı t-shirtlü çocuk çok cesurmuş, korku nedir bilmezmiş. Macerayı çok severmiş, her zaman yeni yerler görmek ve keşfetmek istermiş.

Kırmızı t-shirtlü çocuk bir gün evinden çıkmış tek başına ormanda bir gezinti yapmaya karar vermiş. Ormanın derinliklerinden çookk uzaklardan garip sesler duymaya başlamış. Bu sesler milyonlarca işçi arının hep birlikte kraliçelerine hizmet etmek için çıkardıkları marş marş sesleriymiş. Arılar kraliçelerinden aldıkları emirle kovanlarını bir an önce bal ile doldurup tüm kışı rahat bir şekilde evlerinde geçirmek için çiçeklerden bal toplarlarmış. İşçi arıları düzenli bir şekilde çalıştıran bir de komutanları varmış, arıların topladıkları polenleri düzenli bir şekilde kovana taşımaları için onlara talimatlar verirmiş. Marş marş sesleri içinde arılar minik kanatlarını sonsuz bir boşluk içinde çırparken insanlar bu kanat çırpışlarını vızıltı olarak duyarlarmış. Kırmızı t-shirtlü çocuk ise diğer insanlardan farklıymış o arıların ne söylediklerini duyabiliyormuş ve anlayabiliyormuş. Bu yüzden çok merak etmiş ve  ne yaptıklarını sormaya karar vermiş.

Kovanlar ne kadar uzakta olabilir ki diye düşünmüş. “İşte arılar orada çiçeklerin üzerinde” demiş kendi kendine.

Ormanın derinliklerinde korkusuzca ilerlemeye başlamış. bazen yolunu incir ağaçları kesmiş ”hoopp nereye gidiyorsun bakalım ufaklık” diye seslenmişler.

Bir an duraksamış  kırmızı t-shirtlü çocuk ama onları dinlememiş. İncir ağacına “Sizden korkmuyorum ” diyerek dallarını elleriyle itmiş ve yoluna devam etmiş.

Ormanda tek başına yürürken karşısına bir erik ağacı çıkmış bu sefer.

Çok tatlı ve sevecen bir tonda “Merhaba kırmızı t-shirtlü çocuk nereye gidiyorsun” demiş. Kırmızı t-shirtlü çocuk erik ağacına dönüp gülümsemiş ve “işçi arıların kovanlarına bakmaya gidiyorum” demiş ve ormanın derinliklerinde gözden kaybolmuş.

Aradan biraz zaman geçtikten sonra kırmızı t-shirtlü çocuk ormanın içinde yolunu kesen bir çok çalı çırpı ile karşılaşmış ama cesurca onlarında üzerinden geçerek yürümeye devam etmiş.

Arada bir geri dönüp boyunu geçen uzun otlara ve arıların çıkardıkları garip vızıltılara baksa da, tüm zorluklarla mücadele ederek yılmadan ilerleyip yolun sonuna gelmiş.

Yolun sonunda ise aşılması gerek kocaman bir kapı ile karşılaşmış.

Kocaman kapının önünde küçücük kalmış kırmızı t-shirtlü çocuk çekmiş uğraşmış denemiş ama kapıyı bir türlü açamamış.

Kapıyı açamasa da arı kovanlarını ve içine girip çıkan milyonlarca işçi arıyı görmüş ve onlarla konuşmuş. “Heyy güzel ve tatlı minik arılar ne yapıyorsunuz böyle uğultular çıkararak ” diye sormuş.

İşçi arılar duydukları bu ses karşısında biraz şaşırmışlar, çünkü ilk kez bir arı dışında insan ile konuşuyorlarmış. Minik işçi arılar kırmızı t-shirtlü çocuğa ” biz kışın üşümemek ve aç kalmamak için kovan yapıyor içini bal ile dolduruyoruz. Bütün kış bu balı yiyerek çocuklarımızı büyütüyoruz. Bal çok yararlıdır insanlara da bol enerji verir ve hastalıklardan korur, istersen sana da biraz bal verebiliriz demişler.”

Kırmızı t-shirtlü çocuk “sizin yavrularınızın bala benden daha çok ihtiyacı var ben kışın üşümemek için kalın giyiniyorum ve annemin verdiği ılık sütü içirek güçleniyorum ama içine birazda sizin tatlı ballarınızdan koyarsam daha leziz ve yararlı olabilir” diyerek baldan çok az almış. Kırmızı t-shirtlü çocuk arılarla tanıştığı ve konuştuğu için çok mutlu olarak onlara gülümsemiş ve teşekkür etmiş.

Kırmızı t-shirtlü çocuk bu yolculuk boyunca önüne çıkan engelleri korkmadan aşmayı ve yol ne kadar uzun olursa olsun o yolda yürümeyi karşısına çıkan dev gibi bir zorluğu yenemese de amacına farklı bir şekilde ulaşmayı öğrenmiş.

Önemli olan her andan bir mutluluk çıkarmak ve hayatın tadına varabilmekmiş. Hayatta bazen acı bazen de baldan tatlı değil miymiş….